Chris Town

 Προτεινόμενο soundtrack:  Alex Clare-Damn your eyes http://www.youtube.com/watch?v=9KoQf7_ISVE   (Προτείνω όλο το άλμπουμ του Alex Clare ειναι απίστευτος και θα εκτιμηθεί δεόντως από όσους  ζουν μονίμως σε ένα αισιόδοξο και συνάμα μελαγχολικο και δημιουργικό σύμπαν) Ήταν σκοτεινά. Δεν είχε ξημερώσει ακόμα και η ομίχλη σκέπαζε όλη την πόλη. Το ρολόι μου έλεγε πως ήταν εφτά και δέκα αλλά ήμουν σίγουρη πως και την τελευταία φορά που το είχα κοιτάξει είχα δει το ίδιο. Ίσως τα λεπτά δεν περνούσαν. Ήμουν μέσα στο λεωφορείο, καθισμένη σε μια όχι και τόσο αναπαυτική θέση και κοιτούσα έξω από το παράθυρο. Δεν είχαμε ξεκινήσει ακόμα για το Κιλκίς. Χωρίς να κοιτάω τίποτα άλλο περά από τα υγρά τζάμια, άκουσα μια κοπέλα να μπαίνει μέσα στο λεωφορείο. Γύρισα και την είδα. Την πρόσεξα. Την παρατήρησα. Άλλωστε αυτό ήταν το χόμπι μου. Να παρατηρώ. Τα μάτια της ήταν κλαμένα και η μύτη της κόκκινη. Έκατσε μια θέση μπροστά μου και έβαλε βιαστικά την τσάντα που κρατούσε κάτω στον

Προτινόμενο Soundtrack : Forgotten Dawn - Plaenitude http://www.youtube.com/watch?v=hpS5fMOXkyg Χθες μετά από πολύ καιρό βρέθηκα μόνη στο σπίτι. Αν και γιόρταζε η πόλη μου, κάθε άλλο παρά γιορτινή ήταν η ατμόσφαιρα. Αντί να είμαστε όλοι συγκεντρωμένοι γύρω από το οικογενειακό τραπέζι, η οικογένεια είχε σκορπιστεί ανάλογα με τις προτιμήσεις του καθενός. Οι δρόμοι ήταν ερημοι, τα μαγαζιά άδεια και οι άνθρωποι έλλειπαν. Κάτι περιστέρια περνούσαν που και που δηλώνοντας την παρουσία κι άλλου ζωντανού οργανισμού εκτός του δικού μου.             Η δική μου προτίμηση ήταν να βυθιστώ στον κόσμο μου. Στο μέρος όπου κατοικούσα εγώ και οι σκέψεις μου. Στο Chris Town . Είχε περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που ειχα όρεξη (έμπνευση, δημιουρική σκέψη) να γράψω κάτι, χωρις να εχει συμβεί κάτι σπουδαίο, κατι αξιομνημόνευτο ή απλα πολύ σημαντικό στην ζωή μου. Κι όχι γιατί δεν υπήρχαν εξελίξεις. Κάθε άλλο μάλιστα. Μα γιατί ένιωθα πως όσοι λιγότεροι ήξεραν για την ευτυχία

  Προτεινόμενο Soundtrack :  Ellie Goulding-Lights http://www.youtube.com/watch?v=uqLGuRX_nLM   Είχα πάρει το λάπτοπ αγκαλίτσα και καθόμουν στην αναπαυτική καρέκλα μου στην ταράτσα της πολυκατοικίας μου. Ο αέρας μου φυσούσε φιλικά μερικές τούφες που είχαν ξεφύγει άχαρα από την πρόχειρη κοτσίδα μου. Στήριξα όσες μπορούσα πίσω από τα αυτιά μου σε μια προσπάθεια να καθαρίσω το τοπίο προς την οθόνη και να γράψω πυρετωδώς. Να γράψω για όλα αυτά που είχαν συμβεί τους τελευταίους δυο μήνες. Τα καλοκαιρινά ξενύχτια , τα συνεχόμενα μεθύσια, τις αυθόρμητες εκδρομούλες , τις ξαφνικές μπόρες που με έπιασαν απροετοίμαστη πάνω στα ψηλοτάκουνα μου, τους χαλαρούς καφέδες στην παραλία , τα γρήγορα και κλεφτά φιλιά, τις παράλογα χαρούμενες σκέψεις για ένα ελπιδοφόρο αύριο , μόνο και μόνο επειδή έμαθα ότι χρωστάω τέσσερα μαθήματα.

 Προτεινόμενο soundtrack :  Faydee Ft Lazy J - Laugh Till You Cry  http://www.youtube.com/watch?v=eaTawbEn_d4 Καθόμουν και κοιτούσα το κενό, τρώγοντας μερέντα με το κουτάλι της σούπας. Θυμάμαι πως είχα να γουρουνιάσω έτσι από… δεν  μπορώ να θυμηθώ. Όλα ξεκίνησαν όταν κατάλαβα πως ο άνθρωπος που μου άρεζε ήταν ο λάθος άνθρωπος. Και πως το κατάλαβα αυτό; Μα δεν ήθελε και πολύ σκέψη. Πάντα αυτούς διάλεγα. Δεν είναι για μένα οι έρωτες και τα ειδύλλια, έλεγα πάντα στον εαυτό μου, μα να που τώρα την είχα πατήσει έτσι άγρια με έναν άνθρωπο που ήξερα πως δεν πρόκειται σχεδόν ποτέ να γίνει κάτι. Και τι κάνω δηλαδή σε αυτήν την περίπτωση; Α) συνεχίζω να τρώω μερέντα και βάζω και τα είκοσι κιλά που έχασα Β) αφήνω την μερέντα και προσπαθώ να σουλουπωθώ και να σκεφτώ πως υπάρχουν και πολύ χειρότερα  Γ) μηδενίζω για ακόμα μια φορά τα συναισθήματα μου, παγώνω το χρόνο στη σκέψη πως όλα θα πάνε καλά και προσπαθώ να πετύχω τον στόχο μου. Συνέχισα να τρώω ακάθεκτη. Η μερέντα ήταν φίλη μο

Προτεινόμενο soundtrack : Faydee Ft Lazy J - Laugh Till You Cry http://www.youtube.com/watch?v=eaTawbEn_d4     Μύριζε αλκοόλ και τσιγάρο. Ακόμα και μέσα στην σκηνή μας υπήρχε καπνός. Ήταν δικός μας, των δίπλα και των μπροστινών. Ή όλων μαζί. Δεν καταλάβαινα γιατί φορούσα άρωμα αφού η αλμύρα είχε νοτίσει τόσο έντονα το δέρμα μου που θα μπορούσε κάποιος να με παρομοιάσει με πλάσμα της θάλασσας. Ήμουν χαλαρή και κοιτούσα τα αστέρια ξαπλωμένη σε μια πετσέτα κοντά στην σκηνή που είχαμε στήσει σχεδόν στο κέντρο του κάμπινγκ. Από απέναντι ακουγόταν ένα γνωστό τραγούδι από Tomorrowland , λίγο πιο πέρα ηχούσε Φωτιά με Φωτιά και κάπου μακριά άκουγα Ρούντολφ το ελαφάκι. Κάθε τόσο περνούσαν άγνωστοι και μου χαμογελούσαν. Μερικοί σταματούσαν και μου πρόσφεραν τσιγάρο ή μπύρα, άλλοι πάλι απλά έρχονταν για να γνωριστούμε. Αυθάδεις, αυθόρμητοι ίσως και παρορμητικοί, αγενείς πολλές φορές οι περισσότεροι, αλλά με μια δόση καλοκαιρινής ευγένειας κατάφερναν να φύγουν χωρίς να τους βρίσω.

 Προτεινόμενο Soundtrack : Gavin DeGraw-Chariot http://www.youtube.com/watch?v=7L4oaLSWHrk Θα ήταν πραγματικά υπέροχο αν μπορούσαμε να προσδιορίσουμε εύκολα οποιαδήποτε σχέση είχαμε με τα άτομα που περιστοιχιζόμασταν. Μακάρι όλα να ήταν τόσο όμορφα και να μπορούσαμε να ξεκαθαρίσουμε τι αισθανόμαστε από το πρώτο λεπτό κάθε γνωριμίας, να καταλαβαίναμε τι σήμαινε το οποιοδήποτε τυχαίο ή όχι άγγιγμα, τα πονηρά αστεία που πάντοτε κρύβουν αλήθειες και φυσικά οι περίφημες και άκρως πλανεύτρες ανταλλαγές βλεμμάτων. Έτσι ίσως γλυτώναμε πολλά χρήματα που ξοδεύτηκαν σε αλκοόλ συνοδευμένα από την μουσική υπόκρουση Παντελίδη και Πάολας, πολλές ώρες αναλογισμού μπροστά σε έναν άδειο τοίχο ή ένα κενό ταβάνι και φυσικά πολλά αποθέματα ενέργειας, αισιοδοξίας και ελπίδας. Όλες οι σχέσεις όμως είναι δύσκολες, περίπλοκες και μυστήριες είτε φιλικές, είτε ερωτικές. Ποσό μάλλον όταν αυτοί οι δυο τύποι σχέσεων μπλέκονται. Ναι, καλά καταλάβατε, ανοίξαμε ένα μεγάλο προς συζήτηση θέμα.

Προτεινόμενο soundtrack : Lana del Rey- Damn You http://www.youtube.com/watch?v=x5V7yLM1s_c   Ο χρόνος είχε σταματήσει να κυλάει εδώ και τρία λεπτά περίπου. Ένιωθα το κεφάλι μου έτοιμο να σπάσει και άκουγα την κάρδια μου να κτυπάει τόσο δυνατά που φοβόμουν μήπως ξυπνούσα τους γείτονες. Ήταν περασμένες δύο το βράδυ, αλλά δεν είχα ύπνο. Δεν είναι ότι ήμουν ενθουσιασμένη για κάτι, ίσα ίσα που ήμουν αρκετά κουρασμένη από μία εργασία την οποία δούλευα όλη την μέρα. Κοιτούσα την οθόνη του υπολογιστή μου για τουλάχιστον ένα τέταρτο. Ακίνητη, αμίλητη, σκεπτόμενη τόσα πολλά, μα ταυτόχρονα και τίποτα. Δεν θα είχα κουνηθεί αν δεν ένιωθα τα μάτια μου να τσούζουν. Είδα σταγόνες να νοτίζουν τη μπλούζα μου. Έκλαιγα και μάλιστα με λυγμούς. Γιατί; Μα γιατί άλλο; Γιατί αρνούμουν πεισματικά να ξεχάσω.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ : Η Τζούλια Ρόμπερτς πρωταγωνιστεί μαζί με τις Κίρστεν Ντανστ (Οι Αυτόχειρες Παρθένοι), Τζούλια Στάιλς (Φύλαξε τον Τελευταίο Χορό), Μάγκι Γκίλενχαλ (Η Γραμματέας) σε μια εμπνευσμένη αστεία και αισιόδοξη ταινία υπό την καθοδήγηση του εξαιρετικού σκηνοθέτη Μάικ Νιούελ (Τέσσερις Γάμοι και Μια Κηδεία).Μια καθηγήτρια ιστορίας της τέχνης θα βρεθεί σ' ένα κολέγιο, όπου οι μαθήτριες έχουν πολλά να διδαχθούν για τη ζωή, αλλά όπου και η ίδια θα ανακαλύψει ότι έχει ακόμη πολλά να μάθει για τον έρωτα.... «Σ' ένα κόσμο όπου τις έλεγαν τι να σκέφτονται, εκείνη τις έμαθε πώς να ζήσουν....»  Από την Chris Town ματιά, το έργο έχει ως εξής Δεν ξέρω πως μου είχε ξεφύγει αυτή η αισιόδοξα μελαγχολική ταινία. Αν και δεν είμαι θαυμάστρια της Τζούλια Ρομπερτς μπορώ να πω, πως η συγκεκριμένη ταινία με ταξιδέψε, με καθήλωσε, με προβλημάτισε και με έκανε να σκεφτώ διαφορετικά ορισμένα δεδομένα που είχα στο μυαλό μου. Ας ξεκινήσω όμως την αφήγηση, για να σας βάλω στο κλίμ

  Προτεινόμενο soundtrack : The Pierces-I don't need you http://www.youtube.com/watch?v=sIhOi_3osn8   Περπατούσα μόνη μου στο κέντρο της πολης, κάνοντας την γνωστή μου διαδρομή για να φτάσω σπίτι. Ήμουν πολύ κουρασμένη απ' όλη την εβδομάδα και αρκετά συγχυσμένη με το πρόγραμμα των μαθημάτων που είχα δηλώσει. Κι ενώ προχωρούσα υπερήφανη που φορούσα μια πολύχρωμη κορδέλα περασμένη σε μια πρόχειρη πλεξούδα, που ανέμιζε εντελώς τυχαία κάθε δυο λεπτά , τον είδα. Ήταν μπροστά μου και καθόταν σε ένα γνωστό γωνιακό μαγαζί στην Αριστοτέλους. Εκεί ήταν και η τελευταία φορά που είχαμε συναντηθεί, αναλογίστηκα σιωπηλά. Έβγαλα τα γυαλιά μου για να τον δω καλυτέρα. Πολλές φορές η όραση μου, μου είχε παίξει περίεργα παιχνίδια και τον εμφάνιζε μπροστά μου, χωρίς να υπάρχει εκεί πραγματικά. Είχα καταλήξει να προσέχω κάθε φάτσα που περνούσε από διπλά μου. Ένιωθα πως η πόλη ήταν στοιχειωμένη. Από το φάντασμα του.

ΝΑ  ΔΕΙΧΝΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΠΡΙΝ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΝ ΑΠΛΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ . ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ, ΟΛΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ.

  Προτεινόμενο Soundtrack : Where Is My Mind - Yoav (feat. Emily Browning)  http://www.youtube.com/watch?v=RrNCQj8aPfI   Περίληψη: Αν και ζει στην σύγχρονη, κυνική εποχή, ο Τομ πιστεύει στον κεραυνοβόλο έρωτα. Η Σάμερ δεν πιστεύει ούτε στο ελάχιστο σε οποιαδήποτε μορφή έρωτα, αλλά αυτό δεν σταματάει τον Τομ από το να προσπαθεί αδιάκοπα να κερδίσει την καρδιά της. Και να την πείσει πως υπάρχει το είδος του έρωτα που έχει τη δύναμη να συνταράξει την καρδιά και να συγκλονίσει τον κόσμο ενός ανθρώπου...   Απο την Chris Town ματιά το έργο έχει ως εξής: 

  Προτεινόμενο soundtrack :The Script feat. Will.i.am - Hall of Fame http://www.youtube.com/watch?v=jukv9Q1eR2g Μόλις είχα φορέσει μια μάσκα προσώπου και έβαζα καφέ στο φλιτζάνι μου, όταν κοίταξα έξω από το παράθυρο τις ακτίνες του ήλιου που έμπαιναν αβίαστα και φώτιζαν τόσο τους χώρους του σπιτιού μου, όσο και της ψυχής μου. Αν και είχε κρύο ακόμα, σήμερα η μέρα θύμιζε άνοιξη. Ήταν σαν ο καιρός, να μην θυμόμουν πως εδώ και μέρες έβρεχε, μπουμπούνιζε και φυσούσε. Λες και η σημερινή μέρα ήταν ένα διάλειμμα του καιρού για να μας επιβραβεύσει μέσα στις άσχημες περιόδους που ζούμε. Τι περισσότερες φορές τα πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους δεν είναι καν πράγματα, έγραφε μια κοπέλα στο Facebook και είχε δίκιο. Γιατί αυτά που στην ουσία μας κάνουν να χαιρόμαστε, να ελπίζουμε, να γελάμε, να αισιοδοξούμε, να ονειρευόμαστε, να προσπαθούμε και να είμαστε ευτυχισμένοι δεν μπορούμε να τα πιάσουμε, να τα δούμε, να τ' ακούσουμε, να τα γευτούμε, μα τα νιώθουμε. Αισθανόμαστε την φ

  Προτινόμενο Soundtrack : Κωνσταντίνος Αργυρός- Ποτέ Ξανά http://www.youtube.com/watch?v=mGh3LprEL7w Το soundtrack είναι καθαρά το τραγούδι του μαγαζιού, αφιερωμένο σε ένα πολύ σημαντικό άτομο, τόσο στο μαγαζί όσο και σε όλους εκεί μέσα. Όλοι με καταλαβαίνετε νομίζω. Πλήγμα για την νυχτερινή διασκέδαση, η είδηση πως το περίφημο σε όλους μας College Bar , κάνει την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου το τελευταίο πάρτι του (μην γελάτε, εγώ είμαι σοβαρή). Το ξέρω πως το στιλ του blog δεν πραγματεύεται με τέτοια θέματα, μα έπρεπε, δηλαδή ΕΠΡΕΠΕ να γράψω δυο τρία λόγια γι' αυτό το μαγαζί. Λίγα λόγια για το μαγαζί που έκανε την μανά μου να ανησυχεί μήπως έγινα αλκοολική, μήπως με βίασαν γιατί γυρνούσα τέσσερις το χάραμα, μήπως έχω μπλέξει με κάποιον τύπο της νύχτας ή μήπως είχα γίνει χορεύτρια πάνω σε στύλο. Όχι, μην μπερδεύεστε, καλά λόγια θα πω.

Προτινόμενο Soundtrack :  Maroon 5 - Payphone http://www.youtube.com/watch?v=5FlQSQuv_mg   Σημείωση : Ήμουν πολύ σκεπτική για το αν έπρεπε να κάνω άρθρο για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου ή όχι και τελικά κατέληξα πως δεν χρειαζόταν να κάνω. Οι ερωτευμένες ψυχες νιώθουν αυτήν την γιορτή κάθε μέρα, οι απελπισμένες ψυχές θα έκλαιγαν την μοίρα τους και οι δυναμικές ψυχές θα με έλεγαν γλυκανάλατη. Έτσι αποφάσισα να γράψω ένα άρθρο, λίγο παραμυθένιο μεν, λόγω των ημερών, αλλά με ηθικό δίδαγμα δε, λόγω της αναγκης που έχω να προσπαθώ να συμβουλέυω τους ανθρώπους, να τους εμψυχώνω και να τους θυμίζω πως όλα αυτά που περνάνε αυτήν την στιγμή ή τη περίοδο της ζωής τους τα έχουν περάσει κι άλλοι και πώς όλα τα συναισθήματα είνα λογικά, ακομα και τα άσχημα. Γιατί μέσα από τις δυσκολίες μαθαίνουμε να ζούμε και να μαζεύουμε εμπειρίες και γνώση. Για ακόμη μία φορά λοιπόν σας παρουσιάζω μία ιστοριούλα βγαλμένη μέσα απο την καθημερινοτητα μου.  Διαβάστε παρακάτω:

  Προτεινόμενο soundtrack : Lana Del Ray - Ride http://www.youtube.com/watch?v=4SjS4x43vyE ''Ευτυχισμένο το νέο έτος'' μου είπε η μαμά μου και με φίλησε λίγα δευτερόλεπτα μετά την αλλαγή του χρόνου. Ώστε μπήκε το 2013 αναλογίστηκα. Ο καιρός πέρασε πολύ γρήγορα από τότε που έβαλα το δυο για πρώτη φορά, μπροστά απ' όλους τους αριθμούς, σκέφτηκα γρήγορα, ενώ αντάλλαζα ευχές για τον ολοκαίνουργιο χρόνο. Αφού κόψαμε βασιλόπιτα και φάγαμε μέχρι σκασμού, αποφάσισα πως είχε έρθει η ώρα να ετοιμαστώ για την καθιερωμένη βραδινή έξοδο μετά την αλλαγή του χρόνου. Έτσι πήγα στο δωμάτιο και ξεκίνησα να ετοιμάζομαι.