COLLEGE BAR

 

Προτινόμενο Soundtrack : Κωνσταντίνος Αργυρός- Ποτέ Ξανά

http://www.youtube.com/watch?v=mGh3LprEL7w

Το soundtrack είναι καθαρά το τραγούδι του μαγαζιού, αφιερωμένο σε ένα πολύ σημαντικό άτομο, τόσο στο μαγαζί όσο και σε όλους εκεί μέσα. Όλοι με καταλαβαίνετε νομίζω.

Πλήγμα για την νυχτερινή διασκέδαση, η είδηση πως το περίφημο σε όλους μας College Bar, κάνει την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου το τελευταίο πάρτι του (μην γελάτε, εγώ είμαι σοβαρή). Το ξέρω πως το στιλ του blog δεν πραγματεύεται με τέτοια θέματα, μα έπρεπε, δηλαδή ΕΠΡΕΠΕ να γράψω δυο τρία λόγια γι' αυτό το μαγαζί. Λίγα λόγια για το μαγαζί που έκανε την μανά μου να ανησυχεί μήπως έγινα αλκοολική, μήπως με βίασαν γιατί γυρνούσα τέσσερις το χάραμα, μήπως έχω μπλέξει με κάποιον τύπο της νύχτας ή μήπως είχα γίνει χορεύτρια πάνω σε στύλο. Όχι, μην μπερδεύεστε, καλά λόγια θα πω.

Πριν μήνες λοιπόν, συγκεκριμένα τον Αύγουστο, έκανα για πρώτη φορά την εμφάνιση μου στο εν λόγω μαγαζί, με αφορμή την πρόσληψη της κολλητής μου (γνωστή σε όλο το πανελλήνιο, δεν λέω ονόματα για ευνόητους λόγους). Ομολογώ πως η ελληνική μουσική και το ποτό δεν ήταν του γούστου μου. Παρελθοντικός χρόνος. Ούτε οι χαμηλοί φωτισμοί και τα ορθάδικα. Συνεχίζει ο παρελθοντικός χρόνος. Σιγά σιγά όμως με το πέρασμα του χρόνου, άρχισα να πωρώνομαι και κάθε Πέμπτη να πηγαίνω στην Ελληνική Βράδια (ποιος εγώ που άκουγα μόνο  Justin Timberlake) γιατί γινόταν χαμός, γιατί εκεί ήταν όλοι μου οι γνωστοί, μα και γιατί έβγαινα απίστευτες φωτογραφίες (credit στον φωτογράφο μας). Μετά συνεχίστηκε με κάθε Τέταρτη και Πέμπτη, αργότερα με κάθε Τέταρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή. Κοινώς πιο πολύ με έβλεπε το College παρά το σπίτι μου.

Το θέμα όμως δεν ήταν ότι είχα δεθεί με τα ντουβάρια, τα τραπέζια, και τις καρέκλες, αλλά με όλους τους ανθρώπους που είχα γνωρίσει και σε συνδυασμό με το τέλειο κλίμα που είχαν δημιουργήσει, με έκαναν να τους βάλω στην καθημερινότητα μου, να τους εκτιμώ, να τους σέβομαι, να τους θεωρώ φίλους μου και να τους νοιάζομαι, να ακούω τα προβλήματα τους και να μπουν έτσι αιφνίδια, μερικοί στην ζωή μου.

Ξέρω πως ακούγεται (ή καλυτέρα διαβάζεται) γελοίο να στενοχωριέμαι επειδή ''κλείνει'' ένα μαγαζί, ομολογώ πως όταν το έμαθα, ένιωσα σαν να έχανα άνθρωπο, κάτι δικό μου, ένα κομμάτι μου. Και όντως έτσι είναι. Ένα αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας μου, δεν θα είναι πια το ίδιο. Μα ξέρω πως τα άτομα και οι φιλίες που έκανα εκεί θα μεταφερθούν στο επόμενο στέκι μας, στο όποιο θα γίνεται ο ίδιος χαμός, θα βαράμε τα λαμπατέρ, θα ανεβαίνουμε στην μπάρα, θα χορεύουμε μέχρι τις έξι το πρωί, θα βριζόμαστε και το επόμενο λεπτό θα τραγουδάμε είσαι ότι έψαχνα να βρω, θα πίνουμε και θα πίνουμε και θα πίνουμε και θα κλαίμε, θα γελάμε και μετά θα ξεκαρδιζόμαστε στα γέλια επειδή κλαίγαμε και μετά γελούσαμε, θα βγαίνουμε φωτογραφίες με το στόμα μπουκωμένο από ποπ-κορν και με το μάτι αλλήθωρο από τις βότκες.

Ας γιορτάσουμε όλοι μαζί αύριο το τελευταίο πάρτι στο υπέροχο College Bar. Ας πιούμε, ας μεθύσουμε κι ας τραγουδήσουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε. Είμαι απίστευτα χαρούμενη που μου δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσω καταπληκτικά άτομα μέσα σε αυτό το μαγαζί κι ελπίζω να συνεχίσω να τα βλέπω και να περνάμε μαζί απίστευτα διασκεδαστικές στιγμές.

Στις 24/2 θα ΓΙΝΕΙ ΧΑΜΟΣ στο College Bar! ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ! Eγώ είμαι ήδη έτοιμη.