Η ΜΕΡΕΝΤΑ ΚΙ ΕΓΩ

 Προτεινόμενο soundtrack : Faydee Ft Lazy J - Laugh Till You Cry 

http://www.youtube.com/watch?v=eaTawbEn_d4

Καθόμουν και κοιτούσα το κενό, τρώγοντας μερέντα με το κουτάλι της σούπας. Θυμάμαι πως είχα να γουρουνιάσω έτσι από… δεν  μπορώ να θυμηθώ. Όλα ξεκίνησαν όταν κατάλαβα πως ο άνθρωπος που μου άρεζε ήταν ο λάθος άνθρωπος. Και πως το κατάλαβα αυτό; Μα δεν ήθελε και πολύ σκέψη. Πάντα αυτούς διάλεγα. Δεν είναι για μένα οι έρωτες και τα ειδύλλια, έλεγα πάντα στον εαυτό μου, μα να που τώρα την είχα πατήσει έτσι άγρια με έναν άνθρωπο που ήξερα πως δεν πρόκειται σχεδόν ποτέ να γίνει κάτι. Και τι κάνω δηλαδή σε αυτήν την περίπτωση; Α) συνεχίζω να τρώω μερέντα και βάζω και τα είκοσι κιλά που έχασα Β) αφήνω την μερέντα και προσπαθώ να σουλουπωθώ και να σκεφτώ πως υπάρχουν και πολύ χειρότερα  Γ) μηδενίζω για ακόμα μια φορά τα συναισθήματα μου, παγώνω το χρόνο στη σκέψη πως όλα θα πάνε καλά και προσπαθώ να πετύχω τον στόχο μου. Συνέχισα να τρώω ακάθεκτη. Η μερέντα ήταν φίλη μου κι εγώ είχα προβλήματα, έπρεπε να μοιραστώ τον πόνο μου.

Πιστεύω πως όλοι χρειαζόμαστε πολύ χρόνο για να διαπιστώσουμε ένα πρόβλημα. Τα πρώτα σημάδια είναι απλά η αρχή. Ακολουθεί η άρνηση, μετά η συνεχής σκέψη πως όντως υπάρχει πρόβλημα και ίσως μετά από καιρό η αποδοχή του προβλήματος. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το πρόβλημα ήμουν εγώ και οι τελείως λάθος επιλογές μου. Έπρεπε να δω τον εαυτό μου να γουρουνιάζει στο φαί μετά από ένα χρόνο τελείως υγιεινής διατροφής, να πίνει, να σκέφτεται ότι να ναι και να θέλει να ξεφύγει από τον στόχο του. Γιατί αυτή είναι και  μια από τις λούπες του καλοκαιριού. Σε αφήνει να ηρεμίσεις και να νομίσεις πως ο χρόνος σταματήσει στην καλοπέραση, ότι χωρίς πρόγραμμα όλα θα πάνε καλά και έτσι όπως θέλεις. Μα όχι, απλά όλα πάνε κατά διαόλου. Όπως τα συναισθήματα μας.

Δεν ξέρω ακόμα αν όντως μ’ άρεσε αυτό το παιδί, αλλά σίγουρα είχε κάτι που να με κάνει να χαμογελάω μόνη μου και να τον σκέφτομαι με τις ώρες κάθε στιγμή που άκουγα Justin Timberlake. Με έβγαλε τόσο εκτός εαυτού η όλη υπόθεση, το ότι δηλαδή άφησα κάποιον να με κάνει να νιώσω έτσι, που όλα πήγαν από το κακό στο χειρότερο. Η διατροφή, οι βόλτες, η συγγραφή, οι φίλοι μου (η μερέντα). Όλα κατέρρευσαν κι εγώ καθόμουν στην μέση σαν μικρό παιδάκι και κοιτούσα απλά τον κόσμο να συνθλίβεται χωρίς να ξέρω τι να κάνω, πώς να αισθανθώ, πώς να το εμποδίσω.

Είναι τόσο εύκολο να σε βγάλει κάποιος τελείως έξω από τα νερά σου. Και αυτός τα κατάφερε εύκολα. Έπρεπε  όμως να φανώ δυνατή. Θα έβρισκα τον εαυτό μου, θα συνέχιζα να χάνω κιλά, θα συνέχιζα να βαδίζω προς την επιτυχία. Όλα ήταν μέσα στο μυαλό μου. Απλά χρειαζόταν να τα δω μπροστά στα μάτια μου. Άφησα την μερέντα κάτω, ένα αρκετά θαρραλεό βήμα. Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα. Καιρός να βρω ξανά τον εαυτό μου.