Η ΜΑΓΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΟΥ

 

Προτεινόμενο Soundtrack :  Ellie Goulding-Lights

http://www.youtube.com/watch?v=uqLGuRX_nLM 

Είχα πάρει το λάπτοπ αγκαλίτσα και καθόμουν στην αναπαυτική καρέκλα μου στην ταράτσα της πολυκατοικίας μου. Ο αέρας μου φυσούσε φιλικά μερικές τούφες που είχαν ξεφύγει άχαρα από την πρόχειρη κοτσίδα μου. Στήριξα όσες μπορούσα πίσω από τα αυτιά μου σε μια προσπάθεια να καθαρίσω το τοπίο προς την οθόνη και να γράψω πυρετωδώς. Να γράψω για όλα αυτά που είχαν συμβεί τους τελευταίους δυο μήνες. Τα καλοκαιρινά ξενύχτια, τα συνεχόμενα μεθύσια, τις αυθόρμητες εκδρομούλες, τις ξαφνικές μπόρες που με έπιασαν απροετοίμαστη πάνω στα ψηλοτάκουνα μου, τους χαλαρούς καφέδες στην παραλία, τα γρήγορα και κλεφτά φιλιά, τις παράλογα χαρούμενες σκέψεις για ένα ελπιδοφόρο αύριο, μόνο και μόνο επειδή έμαθα ότι χρωστάω τέσσερα μαθήματα.

Ακόμα και την εμφάνιση ατόμων από το παρελθόν μου. Ήθελα να γράψω για το καλοκαίρι μου. Η μάλλον τις καταστάσεις που πρόκειται να υποδεχτώ λόγω του φετινού καλοκαιριού. Γιατί αυτό συμβαίνει κάθε χρόνο. Όλο τον χειμώνα υπομένουμε τα λάθη του καλοκαιριού, μέχρι να ξαναέρθει η ζέστη και η καλοκαιριά και να θολώσει πάλι το μυαλό μας.

Σήκωσα για ένα δευτερόλεπτο το κεφάλι μου και κοίταξα τον ορίζοντα, μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι μου. Ήταν ακόμα εφτά το απόγευμα και μπορούσα να διακρίνω καθαρά τη θάλασσα και τα πρώτα φώτα που άρχιζαν να ανάβουν, δηλώνοντας την διαδοχή της νύχτας από την μέρα. Τέτοια ώρα ξεκινάει η ζωή μας τα καλοκαίρια. Οι άνθρωποι γίνονται πιο ευχάριστοι και προσιτοί, αυθόρμητοι και δεκτικοί. Μα γιατί να μην μπορούσαμε να κρατήσουμε αυτό το Summer Mood : ON για πάντα; Δεν θα ήταν υπέροχο; Η μαγεία να διαρκούσε λίγο παραπάνω;

Καθόμουν και σκεφτόμουν την ίδια μου την ερώτηση. Πως θα ήταν να ήμασταν σε μια συνεχή τρέλα; Απανωτά ξενύχτια και εξελίξεις που διαδέχονταν η μια την άλλη! Πάω στοίχημα πως οι περισσότεροι θα ήθελαν κάτι τέτοιο, διότι ποιος δεν θα’ θελε να νιώθει ζωντανός και ενεργός, ατρόμητος και σκληροπυρηνικός; Το θέμα είναι ότι φυσικά και θέλουμε να νιώθουμε έτσι, μα κρυβόμαστε πάντα πίσω από ένα καλοκαίρι για να βγούμε στην επιφάνεια. Για να πάρουμε τα μεθυσμένα τηλέφωνα, τα κλαμένα μηνύματα, να κάνουμε τις ερωτικές εξομολογήσεις που θέλουμε εδώ και καιρό, να ζητήσουμε δουλειά γιατί είμαστε μαυρισμένοι και τρία κιλά μείων, να βγάλουμε γελοίες φωτογραφίες, να τσιρίξουμε μέσα στην μέση της Αριστοτέλους, να περπατήσουμε ξυπόλυτες στον δρόμο (για τα κοριτσάκια), να αφήσουμε τα γενιά μας λίίίγο παραπάνω (για τα αγοράκια) γιατί δεν μας νοιάζει, δεν δίνουμε δεκάρα και είμαστε χαλαροί, ωραίοι και στιλάτοι. Γιατί είναι καλοκαίρι και όλα συγχωρούνται. Κι ας ξέρουμε πως σε δυο μήνες θα χτυπάμε στο κεφάλι μας και θα βρίζουμε τους φίλους μας που δεν μας σταμάτησαν. Αλλά ταυτόχρονα θα νιώθουμε γεμάτοι. Μαγευόμαστε από το καλοκαίρι και αισθανόμαστε πως μπορούμε να πετύχουμε τα πάντα. Έτσι χωρίς λόγο.

Οι περασμένοι μήνες ήταν από τους όμορφους που έχω ζήσει εδώ και αρκετό καιρό, όχι γιατί μου αρέσει το καλοκαίρι, ίσα-ίσα το σνομπάρω αρκετά, αλλά γιατί ένιωσα να μαγεύομαι πολύ παραπάνω από κάθε άλλη φορά. Η καλή παρέα, οι μοναδικές κολλητές μου, τα απίθανα μέρη που επισκεύτηκα (δεν ήταν πολλά, απλά εκτιμάω το παραμικρό, μην ψαρώνετε) , οι αναρίθμητες γνωριμίες που έκανα, τα κιλά που έχασα, η τρύπα στον αφαλό (άντε να καυχηθώ και λίγο σαν κοριτσάκι που είμαι). Τα βιβλία που διάβασα, το army μαγιό που πήρα και το ολοκαίνουριο κινητό που αγόρασα πριν λίγο καιρό. Τα αποτελέσματα της εξεταστικής μου, η ανακαίνιση στο δωμάτιο μου, τα νυχτερινά μπάνια στην θάλασσα, το μαύρισμα μου (έμοιαζα με Τζαμαϊκανή, δηλαδή έλεος) , οι καινούριες γεύσεις που δοκίμασα, τα νέα ποτά που ήπια, τα διάφορα στενά που περπάτησα και έτρεξα τσιρίζοντας και το πραγματικά άπειρο γέλιο που έριξα. Αλλά όχι, δεν πέρασα μόνο όμορφα, αν αυτό νομίζετε. Πολλά πράγματα με έκαναν να κλάψω, να λυπηθώ ακόμη μια φορά για τα λάθη μου και τις επιλογές μου, να πλαντάξω στην αγκαλιά της δίκης μου Blair Waldorf (εγώ είμαι η Serena Van Der Woodsen, βεβαίως βεβαίως) και να πω ''Καλοκαίρι μας ξέσκισες''.

Αυτές οι στιγμές ήταν πολλές λοιπόν, όπως η εμφάνιση του πρώην από το πουθενά, λόγω δίκης μου βλακείας και ανευθυνότητας να καταλάβω πως κάποια πράγματα πρέπει να μένουν τελειωμένα αλλιώς σε τελειώνουν, πισώπλατα μαχαιρώματα από άτομα που θεωρούσα δικά μου, νέες γνωριμίες που εμπλέκονταν σε άσχημα παιχνίδια με παρελθοντικές καταστάσεις, φίλες και φίλους του στενού μου κύκλου να γίνονται μαλλιά-κουβάρια, κάνοντας με να στενοχωριέμαι, μόνο και μόνο επειδή πονούσαν αυτοί, οικογενειακά προβλήματα και περίεργες καταστάσεις με άτομα που δεν ήξεραν τι ήθελαν από έμενα. Αισθάνθηκα πως αρκετές φορές η μαγεία του καλοκαιριού με εγκατέλειπε ή πιο απλά είχε εξαντληθεί και το μόνο που είχε απομείνει ήταν η στάχτη των ονείρων μου. Τότε ήταν που έπρεπε να ψάξω πιο βαθειά και να παλέψω για να βρω την δική μου χαμένη μαγεία.

Έτσι πέρασα το καλοκαίρι μου λοιπόν, αν με ρωτήσετε. Θα σας πω ότι έψαχνα την μαγεία που είχα χάσει. Κι αν δεν καταλάβετε ίσως τότε πρέπει να περάσουν μερικά καλοκαιριά για να ζήσετε ορισμένα πράγματα. Τώρα όμως είμαι έτοιμη να διαδεχτώ ένα υπέροχο χειμώνα, γεμάτο καινούριες εμπειρίες και διαφορετικές καταστάσεις. Διότι το καλοκαίρι μας κάνει να καταλάβουμε τι είναι αυτό που στην ουσία ψάχνουμε και να το αναζητήσουμε τον χειμώνα που έρχεται. Είτε αυτό είναι δουλειά, σχέση, χρήματα, σπουδές και ούτω κάθε εξής. Και για να πετύχουμε όλους αυτούς τους στόχους και τα όνειρα μας, πρέπει να είμαστε θαρραλέοι, πεισματάρηδες, συγκεντρωμένοι, έτοιμοι για τα πάντα. Μα προ πάντων να νιώθουμε πως πάντα έχουμε μια δόση μαγείας μέσα μας (όχι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες), που μας προστατεύει, μας παρακινεί, μας δίνει κουράγιο και μας εμψυχώνει. Κι αν κάποια στιγμή νιώσεις πως δεν έχεις αλλά αποθέματα σκέψου αυτό : Η μαγεία είναι μέσα σου. Αρκεί να την ψάξεις εκεί που πρέπει. Καλό Χειμώνα!