Chris Town

Προτεινόμενο Sooundtrack : R on P ope-Tightrope  http://www.youtube.com/watch?v=UrUYu0Vwycw          Τις περισσότερες φορές που ακούω μουσική μονή στο δωμάτιο μου, καταλήγω πιο μελαγχολική από ποτέ, να σκέφτομαι κάτι που με θλίβει και να γράφω στον υπολογιστή μου πράγματα, τα όποια σβήνω το επόμενο δευτερόλεπτο. Νομίζω όλοι το έχουμε λίγο-πολύ αυτό μέσα μας. Την μελαγχολία, την απαισιοδοξία, την αίσθηση της μόνιμης λύπης καρφωμένη στο πίσω μέρος του μυαλού μας, ανεξάρτητα από το ποσό χαρούμενοι είμαστε σε διαφορές στιγμές της ζωής μας. Όταν αναπολώ κάποιες εποχές στο παρελθόν, θυμάμαι μερικές περιόδους που ήμουν πολύ, μα πολύ ευτυχισμένη και τις θυμάμαι τόσο έντονα γιατί κάνουν την διάφορα ανάμεσα στις υπόλοιπες εποχές στασιμότητας και αδιαφορίας που ζούσα. Τελικά όμως τι είναι αυτό που με κάνει να στενοχωριέμαι περισσότερο; Η στασιμότητα που ζω μια συγκεκριμένη περίοδο ή αλλεπάλληλη λύπη σε μια περίοδο με συνεχής εξελίξεις;